Web Analytics Made Easy - Statcounter
به نقل از «ورزش 3»
2024-04-28@08:30:48 GMT

از دست گتوزو با همسرم گریه می‌‎کردم!

تاریخ انتشار: ۲۹ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۳۲۹۸۱

از دست گتوزو با همسرم گریه می‌‎کردم!

به گزارش "ورزش سه"، جنارو گتوزو، مربی فعلی المپیک مارسی، به عنوان یک مربی سخت‌گیر شهرت دارد. حداقل این همان چیزی است که هیروینگ لوزانو آن را به یاد می‌آورد و همکاری با این مربی ایتالیایی را به عنوان یکی از بدترین لحظات خود توصیف می‌کند.

کارلو آنچلوتی، مربی فعلی رئال مادرید، روی نیمکت ناپولی حضور داشت که شرایط مطابق انتظار پیش نرفت و او برکنار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جانشین او گتوزو بود و او هم شرایط ایده آلی روی نیمکت تیم ایتالیایی نداشت.

لوزانو به برنامه هوگو سانچز پرسنتا گفت:"گتوزو من را نمی‌شناخت، حتی نمی‌دانست کجا بازی می‌کنم، اما هیچ‌وقت از من چیزی نپرسید. وقتی فوتبالیست هستید، می‌دانید که لحظاتی وجود دارد که می‌گویید: وای! اینجا اوضاع خوب پیش نمی‌رود. مربی چرا وضعیت من را تغییر نمی‌دهد."

لوزانو اعتراف می‌کند که در تمام آن مدت وضعیت بسیار بدی داشته است:"من همیشه روی نیمکت بودم و آن موقع بود که گفتم: اینجا یک مشکلی هست. آن سال وحشتناک بود، با ناامیدی با همسرم گریه می‌کردم. متوجه می‌شوی که در تیم از خیلی‌ها بهتری و از خودت می‌پرسی چرا به من فرصتی نمی‌دهند؟ چرا به من اجازه نمی‌دهند، بازی کنم؟"

رفته رفته رابطه مربی و بازیکن بهتر شد. در فصل دوم یعنی در 21-2020، نقش لوزانو تغییر کرد:"من بازی کردن را شروع کردم و خوب هم گل می‌زدم. گتوزو بیشتر با من صحبت کرد، او من را نمی شناخت، اگرچه در سال اول هیچ گفتگویی بین ما شکل نگرفته بود. سپس، او رابطه نزدیک‌تری با من داشت و در سال دوم کادر مربیگری‌اش با من بیشتر صحبت کردند."

منبع: ورزش 3

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.varzesh3.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ورزش 3» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۳۲۹۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انفجار نیمکت مقابل پرسپولیس، قبل از پنالتی!(عکس)

به گزارش "ورزش سه"، آلومینیوم اراک در جام حذفی اتفاق بزرگی را رقم زد و بار دیگر پرسپولیس را در این جام شکست داد اما این بار هنگامی این اتفاق افتاد که شاید همه پرسپولیسی‌ها آماده برگزاری جشن شادی و صعود بودند.

برتری دو بر صفر تا دقیقه ۸۵ و برتری چهار بر دو در وقت‌های اضافه نتیجه‌ای نیست که بتوان آن را به سادگی جبران کرد اما شاگردان مجتبی حسینی دروازه برترین خط دفاعی لیگ را چهار بار باز کردند و با دو بار کامبک کار را به تساوی کشاندند تا در پنالتی‌ها فاتح این ماراتن جذاب شوند.

باوری که نیمکت و اعضای تیم آلومینیوم به بازگشت نتیجه واشتند مثال زدنی بود. وقتی لیموچی گل اول را در دقیقه ۸۵ به ثمر رساند تمام نیمکت آلومینیوم منتظر گل دوم و تکمیل شدن کامبک بودند و بازیکن‌هایی که شادی می‌کردند را برای ادامه بازی به زمین می‌فرستادند.

جالب اینکه تلاش اراکی‌ها حتی وقتی دو گل دیگر در وقتهای اضافه خوردند تمامی نداشت و آنها بعد از گل سوم نیز به ادامه بازی و تساوی شدن نتیجه مطمئن بودند و در نهایت بازهم بازی را به تساوی کشاندند و در ضربات پنالتی نیز موفق بودند‌. تمام آلومینیومی‌ها بعد از گل‌های دوم و چهارم به زمین ریختند و مقابل چشمان بهت زده قرمزپوشان شادی کردند.

ایمان به رسیدن به هدف باعث شد آلومینیومی‌ها روزی فراموش نشدنی را مقابل مدافع عنوان قهرمانی رقم بزنند و شادی‌ وصف نشدنی‌ای در اراک برپا کنند.

دیگر خبرها

  • انفجار نیمکت مقابل پرسپولیس، قبل از پنالتی!(عکس)
  • بزرگ: جام حذفی همیشه برای من خوش‌یمن است
  • این روزها همه گریه می‌کنند، بخصوص گلرها!
  • جواب منفی مجیدی به زنوزی؛فرهاد فقط به نیمکت استقلال فکر می‌کند
  • گریه پورحمیدی در رختکن بند نمی‌آمد!
  • هشدار بارسا به ژاوی: رفتارت را درست کن
  • راز لگد تاریخی کلینزمن: مقابل تراپاتونی گریه کردم!
  • واکنش توییتر رسمی باشگاه بارسلونا به ماندن ژاوی؛ فراتر از یک مربی
  • سرمربی فاینورد در یک‌قدمی نیمکت لیورپول
  • مورینیو: در فوتبال یک‌بار و به‌خاطر رئال گریه کردم